Mannelijke Interior Decorators & hun nalatenschap

Blog #9 - 31 maart 2024

Het beroep Interior Decorator ontstond in jaren ‘20 van de vorige eeuw. Voor dames werd het aantrekkelijk om vanuit huis te werken en hun goede smaak te verkopen aan opdrachtgevers. In de vorige blog (#8) heb ik de bekendste dames uit de Engelse geschiedenis beschreven. Zij waren in eerste instantie degene die dit vak beoefende. Decoratie is echter niet alleen voor vrouwen, ook mannen waren er tamelijk goed in. Zoals eerder beschreven is John Fowler, de mede-eigenaar van het bedrijf Colefax & Fowler, één van de bekendste. Bij deze een inkijkje in de opkomst van de eerste mannelijke interior decorators in Engeland.

Michael Inchbald (1920 – 2013)
Michael Inchbald was een interior decorator die zichzelf al interior designer noemde, wat impliceert dat hij naast decoratie ook de rest van het interieur ontwierp. Op zich niet zo vreemd, want hij had een architectuuropleiding gevolgd waardoor hij in staat was niet alleen te decoreren, maar ook verbouwingen uit te voeren. Inchbald kreeg de kans om naast de huizen van welvarende particulieren ook een aantal bijzondere interieurs in te richten. Zo werd hij bekend met de inrichting van de salon van het koninklijke schip Queen Elisabeth 2, het penthouse van hotel Claridge’s en de American Bar in het Savoy hotel. 
Inchbald wist antiek en moderne elementen haarfijn met elkaar te verweven. 

In zijn eigen huis, een gemeentelijk monument in Chelsea, Londen dat hij van zijn oom erfde, startte zijn vrouw in 1960 de Inchbald School of Design. Aanleiding hiervoor was het contact met Amerikaanse ontwerpers die het verbazingwekkend vonden dat er nog geen professionele educatie voor interieurontwerpers in Engeland bestond. Wat niet helemaal waar was, want door toedoen van William Morris was in 1896 de The Central School of Arts and Crafts opgericht. Evengoed groeide de Inchbald School of Design uit tot een begrip en bestaat het tot op de dag van vandaag nog steeds. Inchbald en zijn vrouw Jacqueline Ann Duncan scheidden van elkaar in 1964 en zijn inmiddels allebei overleden. Hun kinderen vechten al een paar jaar om de erfenis van 20 miljoen Engelse pond die hun vader hen naliet.

Vanuit Nederlands perspectief bezien is het opvallend dat een ontwerper wordt gevraagd om alleen de salon van het koninklijke schip te ontwerpen of alleen de bar of het penthouse van een hotel. Je zou verwachten dat je één ontwerper vraagt om alles te ontwerpen, maar interior decorators worden vaak gevraagd om van één ruimte een kunstwerk te maken. Op deze manier wordt iedere ruimte en sich ontworpen en ingericht en krijg je dus meerder stijlen en variaties per ruimte. In het Nederlands klinkt dat onoverzichtelijk, in het Engels een must voor iedereen die wil pronken.

Waar wij ontwerpers als Gerrit Rietveld en Mart Stam op een voetstuk hebben geplaatst in de geschiedenis van interieurs, maar dan met name als ontwerpers, hebben de Engelsen bepaalde interior decorators op voetstukken geplaatst. Ze werden gezien als kunstenaars.

Wat op mij indruk maakt, is de geschiedenis van man en vrouw. De man gaat prat op succes en zijn vrouw zet een school op om kennis te delen en overdrachtelijk te maken. Hij laat een som met geld achter waar ruzie uit voortkomt, zij laat een opleiding achter die tot op de dag van vandaag goed aangeschreven staat en nieuwe generaties interieurontwerpers opleidt. 

David Hicks (1929 – 1998)
In 1954 verschijnt David Hicks op het toneel dankzij de publicatie in het blad ‘House and Garden’, waarin hij de ontwerper is van het kleurrijke interieur van zijn moeders huis. In zijn tijd was hij een bewonderaar van Michael Inchbald, de man uit de vorige alinea’s. Hick’s hoogtijdagen vonden plaats in de jaren ’60 en ’70.
Onder zijn indrukwekkende lijst van clientèle bevinden zich eveneens het Britse koningshuis, King Fahd of Saudi Arabia, Helena Rubenstein en Mrs. Conde Nast de succesvolle Amerikaanse uitgever van onder andere Engelse magazine ‘House and Garden’. Zijn interieurs worden omschreven als een eclectische mix van antiek en tijdloos meubilair. Vooral de toepassing van geometrische vormen in patronen en de bonte manier waarop hij interieurs versierde waren anders dan tot op heden gedaan werd. Hij brak in dat op zicht met de traditionele Engelse interieurs. Hicks bedacht de term ‘tablescapes’, waarmee hij de met zorg gearrengeerde decoraties op een tafel bedoelde. De term is inmiddels goed ingeburgerd bij Engelse interior designers en decorators.

De vrouw van David Hicks, Lady Pamela Hicks, is familie van het Britse koningshuis. Van hun drie kinderen heeft zoon Ashley Hicks bij zijn vader in de zaak gewerkt voordat hij zijn eigen interieur ontwerpstudio oprichtte. 

Sir Terence Conran (1931 – 2020)
Een naam die mogelijk ook tot Nederland is doorgedrongen is die van Sir Terence Conran, die buiten Engeland bekend werd met zijn winkelketen Habitat. 
De wereld hoorde voor het eerst over Conran toen de Britse overheid het Festival of Britain in 1951 organiseerde. Dit was een initiatief om het Britse publiek na de ellende van de Tweede Wereldoorlog te laten zien hoe succesvol het land zich had hersteld. Vooruitgang op het gebied van technologie, industrieel design, architectuur en kunst werd hier tentoongesteld. Conran was in dienst van architect Dennis Lennon en maakte voor deze tentoonstelling een op schaal gemaakt interieur van een Princess Flying Boat (een vliegbootvliegtuig). Een paar jaar later, in 1956 begint hij voor zichzelf als ontwerper en wordt gevraagd een winkel te ontwerpen voor ‘fashion queen’ Mary Quant. 
Gepassioneerd als hij was met betrekking tot design, ontwerpt hij meubelen en opent in 1964 woonwinkel Habitat. De keten van woonwarenhuizen wordt al snel populair in Engeland en daarbuiten. Het merk is door de jaren heen meermaals overgenomen en bestaat nog steeds, voornamelijk online en met twee flagship stores in het VK.

Als veelvraat zakenman bereidt hij zijn merken en winkels uit met de Conran Shop en Benchmark Furniture. Hij ontwerpt meubilair voor de collectie van Marks & Spencer en blijft ook werken als architect en interieurontwerper wat hem een aantal bekende ontwerpen oplevert, waaronder het Michelin House, het toenmalige Engelse hoofdkantoor van het gelijknamige bandenmerk. Ondanks de dood van Conran bestaat zijn ontwerpstudio Coran & Partners nog steeds en gaan zij door met het ontwerpen van spraakmakende interieurs en architectuur.

----

Note: Deze tekst is NIET gegeneerd door ChatGTP maar is door mijzelf geschreven na het lezen van boeken en artikelen.

Bronnen:
Interior design since 1900 – Anne Massey
Interiors, The greatest rooms of the century – Phaidon
Online informatie

Beeld (als je doorklikt op 'read more'):
Michael Inchbald in zijn huis
Michael Inchbald en zijn toenmalige vrouw Jacqueline Anne Duncan
Interieur door Inchbald
Interieur door Inchbald
Portret Jacqueline Anne Duncan, oprichter van de Inchbald School of Design
Portret Michael Inchbald
Portret David Hicks
Interieur door Hicks
Interieur door Hicks
Interieur door Hicks
Interieur door Hicks